Tijd voor een nieuwe wending
Dit jaar had ik een jaar vol stress. En dus meer last van mijn ziekte van Crohn. Dat komt omdat ik een jaar vol veranderingen had. Maar ik wil mijn droom najagen, en na 26 jaar met de ziekte van Crohn ga ik de ziekte niet ineens mijn leven laten beïnvloeden.
Ik ben altijd een doorzetter geweest. Een echte bezige bij. Daarom vind ik het moeilijk om hulp te vragen, en ga ik af en toe over mijn grenzen. Zo zit ik in elkaar: ik vraag geen hulp omdat ik denk dat de ander het te druk heeft. Mijn partner kan zich daar echt over opwinden – en terecht. Maar ik wil niet toegeven aan mijn ziekte. Daarvoor heb ik te veel plannen.
Levenservaring inzetten
Een zot plan is mijn carrièreswitch. Ik heb jarenlang voltijds gewerkt als administratief bediende op een preventiedienst. Maar onlangs heb ik ontslag genomen en daarna beslist om mijn droom waar te maken: maatschappelijk werkster worden. Iets helemaal anders, maar ik voel dat ik meer van mezelf in zo’n job kan leggen. Ik hou ervan om mensen te[EM1] helpen en ik heb intussen genoeg levenservaring die in zo’n functie van pas komt.
Tien jaar geleden probeerde ik het ook al eens, maar toen was de combinatie school, werk, verbouwen en zwangerschap te veel en ben ik met de opleiding gestopt. Na mijn ontslag had ik weer goesting om de draad op te nemen en dankzij de inspanningen van toen heb ik nu veel vrijstellingen waardoor ik het rustig aan kan doen.
Stress blijft grootste trigger
Mijn job als administratief bediende is niet zo stresserend, ook al heb ik soms dagen die niet helemaal lopen zoals verwacht. Zal ik als maatschappelijk werkster meer last hebben van (emotionele) stress? Ik weet het niet. Maar daar laat ik me niet door tegenhouden. Als ik merk dat de job mij te veel stress bezorgt, kan ik altijd veranderen van job of werkgever. Een vriendin is ook maatschappelijk werkster en zij is van een stresserende job in de Bijzondere Jeugdzorg overgestapt naar een rustigere functie bij woonbegeleiding. Het kan dus perfect.
Geen schrik voor nieuwe job
Ik weet nu nog niet waar ik wil werken, mijn stage volgend schooljaar brengt waarschijnlijk meer duidelijkheid. Ik voel me wel aangetrokken tot een job in de gezins- of woonbegeleiding, of in een CLB (centrum voor leerlingenbegeleiding). Maar ik weet nog niet wat de toekomst brengt: het is een zeer breed werkveld met enorm veel opties. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.
Die onzekerheid schrikt me niet af om mijn loopbaan om te gooien. Ik moet nog langer dan 20 jaar werken, dan kan ik toch beter een job doen waarin ik me helemaal kan ontplooien?