Mijn huisdieren geven energie
Ik was zo verdrietig toen mijn kat stierf. Hij was zo speciaal. Dopey voelde het aan wanneer ik pijn had. Ik mis hem nog altijd. Gelukkig heb ik mijn hondjes. Die geven me energie en levenslust op momenten dat ik het moeilijk heb. En dat gebeurt jammer genoeg vaak: ik heb darmfalen, en dat is best intens.
Mijn huisdieren zijn mijn steun en toeverlaat. Natuurlijk vervangen mijn hondjes geen partner, maar ze geven me toch het gevoel dat ik niet alleen ben. Ze geven me troost als ik het moeilijk heb.
Short Bowel Syndroom en darmfalen
Want makkelijk is het niet altijd. Ik klaag niet graag. Maar er is altijd wel iets, hé. Door mijn ziekte van Crohn heb ik nu het Short Bowel Syndroom. Dat betekent dat ik minder dan 2 meter darm over heb. Daardoor heb ik dus darmfalen: mijn darmen nemen te weinig voedingsstoffen op. Twee keer per week moet ik aan een baxter. Vroeger moest ik daarvoor naar het ziekenhuis, nu kan ik dat gelukkig gewoon thuis doen. En het kan ‘s nachts. Dat scheelt.
Complicaties na operatie
Zo’n zes jaar geleden had ik nog eens mijn zoveelste zware operatie. Mijn dochter was toen veertien, onze kat was al een jaar of zeven bij ons. In maart werd ik geopereerd, maar mijn herstel verliep niet goed. Ik had complicaties, en de thuisverpleging moest langskomen voor verzorging. Op den duur sloot ik mezelf op. Het werd zomer, maar ik had nog altijd geen zin om buiten te komen. Tot mijn ouders me vroegen om op hun hond te letten. Ik heb die altijd doodgraag gezien. Dus toen moest ik wel naar buiten om te wandelen met de hond. En ik fleurde helemaal op. Dat deed me zoveel deugd. Niet veel later besliste ik om zelf een hondje te adopteren.
Toen kwam Luka. Ik heb daar veel over nagedacht, want ik wilde dat niet onbezonnen doen. Ik moest toen nog naar het ziekenhuis voor mijn baxters. Maar dat was op woensdagmiddag, en dan was mijn dochter thuis en kon zij op het hondje passen. Het moest ook een klein hondje zijn, dat is veiliger voor de littekens aan mijn buik. Luka is nu zeven, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik hem in huis gehaald heb. Hij en Dopey waren trouwens twee handen op één buik. Hij had ook erg veel verdriet toen Dopey vorig jaar stierf.
Een paar jaar later ben ik verliefd geworden op Lili, een klein verwaarloosd hondje. Zij woont nu bijna drie jaar bij ons. Weet je, als ik met de dieren bezig ben, vergeet ik mijn pijn. Vorige week had ik veel buikpijn door een voedselvergiftiging. Ik ben toen met mijn hondjes gaan wandelen, omdat dat nu eenmaal moet. Onderweg vond ik een verloren kitten, in het midden van de straat. Toen ik daarmee bezig was, voelde ik geen pijn. Heel gek. Die dieren zijn zo helend voor mij, dat is ongelooflijk.
C-ANPROM/BE/IBDD/0296_June 2024